All good, no worries!

Hallo iedereen,all is good hier!
Weer een update van de afgelopen dagen.

Donderdagavond zaten we buiten te eten en kwam er een spin van 8 centimeter over het terras aangesneld. We waren te laat met een foto maken, want ik rende al bijna naar binnen voor als hij mijn kant op zou komen. Ik ga nog beter letten op het sluiten van onze kamerdeur, nu ik weet wat er buiten rondloopt. Zo’n beest wil ik niet in onze kamer hebben natuurlijk!

Vrijdag heb ik boodschappen gehaald bij het grote winkelcentrum bij ons in de buurt. Het is 10 minuten op de fiets en dus zeker 30 minuten lopen. Op de terugweg had ik wel 10 kilo aan boodschappen bij me, dus nu heb ik al 2 dagen spierpijn aan mijn schouders van het dragen van die boodschappen. Over het algemeen zijn de producten in de winkel duurder in vergelijking met Nederland. Dit komt doordat het moet worden aangevoerd d.m.v. road trains vanuit het zuiden van Australië, wat tijd en geld kost. Het zuiden van Australië schijnt daarom ook aanzienlijk goedkoper te zijn.
Gelukkig ligt het salaris hier ook hoger dan in Nederland. Dat hoorde we van een huisgenoot van ons, zij kreeg in de supermarkt 13 dollar en in een restaurant krijg je op je 20e vaak al 20 dollar per uur. Vergelijkend: ik kreeg bij mijn werk rond de 8 euro per uur. 20 dollar omgerekend is 13 euro. Dit is dus wel erg gunstig als ik hier eventueel zou werken.

Zaterdag zijn we eerst gelopen naar het winkelcentrum en hebben daar voor 95 dollar een fiets voor mij gekocht. Heel fijn dat ik nu overal op de fiets naartoe kan. Daar hebben we toen meteen gebruik van gemaakt, want we zijn naar het centrum van Townsville gaan fietsen. De boulevard van Townsville heet the strand, dat vonden we wel grappig, toch een beetje Nederland. Het is 12,5 km naar het centrum, dus dat is goed te doen! We zijn naar de Rock Pool (dat is waar Robert die Varaan zag) gegaan en hebben daar heerlijk gezwommen. Ik heb me iets van 4x die dag ingesmeerd met factor 50, maar nog steeds ben ik op mijn schouders, armen en hoofd verbrand... Op de terugweg maar weer gestopt in Stockland en daar aftersun en een simkaart gekocht. Vandaag blijf ik vooral uit de zon en ga ik alleen voor het hoognodige de zon in.

Zondag hebben we het rustig aangedaan. Robert moest nog de verbeterpunten van zijn begeleider van zijn scriptie in Nederland verwerken en ik heb wat aan mijn scriptie gedaan. Om half 2 ging Robert naar JCU om daar samen met zijn begeleider magroven bossen te bekijken. Ze zijn er door heen gelopen. Zijn begeleider waarschuwde nog wel dat hij maar niet te dicht langs het water moest lopen, want daar kunnen crocs zitten. De rest van de weg heeft Robert alleen maar naar het water getuurd om een croc te spotten. “Helaas” niet gelukt.
‘s avonds met de huisgenoten 2 horror films gezien.
De simkaart is net geactiveerd, dus ik heb nu een Australisch nummer (0061467446080). Helaas is het geld wat erop wordt gezet maar voor 1 maand geldig, dus ik weet niet of ik elke maand ga opwaarderen.

Vandaag is het alweer maandag. Gek idee dat ik vorige week wegging!
Om 7:30 stonden we op, want Robert moest al om 8:30 bij JCU zijn, omdat deze week een conferentie over mangroves plaatsvindt en hij daar mee moet helpen. Heel erg vind hij dat niet, want hij heeft wel een BBQ vanavond!
Ik ging om 8:30 weg om bij praktijken langs te gaan om te vragen voor een stageplek. Ik had een route gemaakt van 23 km waarin ik langs 6 praktijken kon gaan in onze omgeving.
De 2e praktijk had ik nog niet vanuit Nederland gemaild, omdat die nog maar 1 maand geopend is. Ze waren er erg vriendelijk en we hebben een gesprekje gehad over wat de mogelijkheden zijn. Ik ga ze mijn informatiedocumenten over de stage sturen en dan is het fingers crossed en afwachten.
Bij de 5e praktijk sprak ik ook de fysiotherapeut en hij zei dat hij de enige fysio is die daar werkt, dus dat het dan niet handig is om mij te begeleiden. Ook vertelde hij dat hij les geeft op JCU op de opleiding fysiotherapie en dat hij mij best wel wil helpen. Zo kan ik af en toe een dagje meelopen om toch wat te leren van de fysiotherapie in Australië. Ik kon ook meteen merken dat hij lesgegeven gewend is, want hij pakte nog zijn lievelingsboek van de fysiotherapie erbij en liet die aan mijn zien. Ook vroeg hij bij welke praktijken ik al was langs geweest, hij heeft het lijstje even bekeken en kwam tot de conclusie dat ik iedereen eigenlijk al gehad heb. Wel fijn idee dat ik dan in ieder geval alles geprobeerd heb. Kortom leuk gesprek en vriendelijke man.
De 6e locatie waar ik langs ging was bij het Good Stephard Nursing Home. Ook zij willen wel proberen te kijken wat ze voor me kunnen doen, dus ook naar hen ga ik mijn informatiedocumenten sturen!
De andere praktijken konden geen stageplek aanbieden.
Maar dit was al meer dan ik had durven hopen, dus zeker een geslaagde dag!

Robert heeft zijn eerste (baby) slang gezien: Brown tree snake. En ik heb een heleboel vleermuizen in de boom zien hangen. Deze maken een enorm kabaal!

In de paar dagen dat ik hier nu zit, zijn me al een paar dingen opgevallen:
- In de winkel en eigenlijk overal wordt je begroet met “How are you” (ipv Hi of Hallo). Er wordt dan van je verwacht dat je “good, and you/yourself?” terug zegt.
- Thanks mate, of sorry mate wordt ook tegen een vrouw gezegd, wij zouden dat eerder voor een man gebruiken als je het vertaald
- Het motto hier is “no worries”
- Fysiotherapiepraktijken in Australië zijn niet gewend om een stageplek van 16 weken te verschaffen. 16 weken vinden ze heel erg lang namelijk.
- 2 Australische specialiteiten geproefd van een huisgenoot: een soort marmite, maar dan enorm zout en kangoeroe vlees. Dat smaakt een beetje zoet en was erg mals.
- Alles wordt afgekort: Crocodiles -> Crocs
Stockland (winkelcentrum) -> Stockie
Woolsworth (supermarkt) -> Woolies

Liefs,
Daniëlle