Cairns en omgeving

Lieve allemaal, het is alweer even geleden sinds de vorige blog, maar met dit verslag zijn jullie wel even zoet. ;) Het duurde vooral zo lang doordat we de foto’s niet konden uploaden via flickr, dus nu doen we het via facebook. Ik heb namelijk geen opslagcapaciteit meer voor zoveel foto’s op deze site De foto’s zijn te vinden via deze link (ook niet-facebook leden kunnen het album gewoon bekijken):
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152251739302058.1073741831.623572057&type=3

De laatste dagen in Townsville hebben we nog even goed van onze gemakken genoten. Tussen het inpakken door zijn we steeds naar het strand geweest, om alvast het vakantiegevoel te krijgen en het wat ontspannen te houden. Met veel moeite hebben we onze spullen ingepakt. We laten allebei nog 1 koffer in ons huis staan met de spullen die we niet op vakantie nodig hebben. Deze zaten hartstikke vol, maar ondanks dat kon er ook niks meer bij in onze backpack en rugtas. Het was zelfs zo erg dat we nog eens 3 losse tassen bij ons hadden. Dit gaat nog wat worden als we terugkomen met al onze souvenirs….

Op woensdagochtend kwam het onvermijdelijke afscheid van onze huisgenoten en ons zeer vertrouwde huis. Jammer dat dit gedeelte van ons avontuur in Australië weer voorbij is. De reis naar Cairns verliep erg soepel, alhoewel de trein enorm langzaam reed, maar dat schijnt normaal te zijn hier. Hij deed namelijk over een afstand van 380km wel 7 uur! Maar goed wij zaten lekker te lezen en te slapen dus dat ging prima. Na deze rit wilden we in Cairns wel een klein stukje lopen, aangezien we zo stijf waren van de reis. Helaas liep dit niet erg prettig want we hadden onze handen vol met tassen. Na 20 minuten toch maar een taxi gepakt die ons naar het hotel bracht.

We zijn snel gaan slapen, want de volgende ochtend moesten we vroeg op om de voetbalwedstrijd (Argentinië - Nederland) te kijken, maar vooral nog om te gaan duiken. We zouden om 7 uur met een busje worden opgehaald, maar die was door miscommunicatie met het bedrijf niet gekomen. We hadden al een voorgevoel, dus vijf minuten na zeven belden we naar het duikbedrijf welke zo vriendelijk was om ons alsnog op te halen. Op de boot zaten zowel de dagjes mensen (snorkelaars en duikers) als de 3-daagse mensen. Degene die een overnachting hadden, hebben we bij de nachtboot (die waarschijnlijk permanent op het great barrier reef ligt) afgezet. We hadden alweer 2 maanden niet gedoken, dus we hadden er weer enorm veel zin in zoals wel te begrijpen was. En al helemaal dat we zouden duiken op het beroemde great barrier reef. Het rif heeft zijn naam zeker eer aangedaan. Het was namelijk prachtig!! Het water was helder waardoor we zo’n 20-25 meter konden zien door het prachtig blauwe water. Onderwater was het prachtig met al die verschillende vormen en kleuren van koraal en vissen. Na deze duik hadden we een uur pauze, waarin we onze lunch nuttigden. Daarna was het alweer tijd om ons klaar te maken voor de laatste duik. Deze was op ongeveer 200 meter afstand van de eerste duik, maar toch verschilde het wel. We waren nog geen 5 min. beneden of we zagen al een white tipped reef shark, een haai dus! In totaal hebben we 5 haaien gezien op onze duik die 40 min. duurde. We hadden verwacht dat het misschien wel eng was om een haai te zien, maar zodra je beneden bent voel je je soort van één met de onderwater dieren. Dit was niet het enige wat we zagen, we hebben ook 3 schildpadden gezien, waar we erg dicht bij konden komen. Jammer dat het duiken zo snel voorbij ging, maar we hoefden op de terugweg niet lang te treuren, want we zagen 2 bultrugwalvissen. Prachtig om te zien hoe ze het water omhoog spuwen en hun start laten zien als ze het water in duiken. Dit waren hele mooie belevenissen en dat al op onze eerste vakantiedag! ‘s Avonds zijn we naar de stad gegaan om het nachtleven van Cairns te verkennen. Na een lekkere Pie te hebben gegeten, zijn we een biertje gaan drinken in een bar. We hadden geluk met deze bar, want het was happy hour (dat betekent goedkope drankjes voor maar $3,50), we kregen gratis pizza en de dames kregen gratis champagne!

De volgende ochtend haalden we om 10 uur de huurauto op. We deden boodschappen bij Woollies voor de komende 5 dagen. Zoals te zien op de foto zijn ze hier in Australie niet erg zuinig met hun plastic tassen. Als we onze boodschappen bij de kassa afrekenen worden de spullen door hen al in de zakjes gedaan, waardoor er soms maar 3 producten in 1 zakje zitten. Uiteindelijk zijn deze plastic zakjes nog best handig van pas gekomen, maar daarover later meer. Om 12:30 uur reden we weg uit Cairns. Robert reed het eerste stukje in onze witte automaat. Op zich wel handig dat het een automaat was, dan konden we de auto in ieder geval niet laten afslaan voor een verkeerslicht. Wel hadden we wat moeite met onze richtingaanwijzer, deze zit namelijk op de plek waar bij rechts rijdende auto’s de ruitenwissers zitten. We zullen inmiddels wel erg schone ramen hebben gekregen dus! Verder was het heerlijk om een autootje te hebben en naar alles te gaan wat je maar wilt. Onze eerste stop was bij the Boulders. Mooie rivier met mooie grote rotsen! Hierna reden we door naar de Josephine Falls. Een prachtige waterval met ook weer mooie rotsen. Deze bezienswaardigheden lagen in het Wooroonooran NP (Nationaal Park). Het deed ons denken aan de Daintree, want ook hier is het al allemaal regenwoud. Onze eindbestemming was Etty Bay. Wat ons in de Daintree 6 dagen duurde om te zien, hadden we hier al binnen 5 minuten. Namelijk een Cassowary. We maakten wat foto’s en filmpjes en waren hartstikke blij met onze ontdekking. Toen we bij Etty Bay aankwamen en naar onze kampeerplek liepen, zagen we er nog twee. Wij waren hartstikke verbaasd om ze hier te zien, maar dat bleek voor deze plek normaal te zijn. De dieren komen namelijk op het eten af dat mensen achter laten. Dit hebben we ook uit eigen ervaring ondervonden. Bij gebrek aan een gasstelletje en pannen hadden we het eten klaargemaakt op een van de gasbarbeques die in elke plaats wel te vinden zijn. We waren erg creatief met aluminiumfolie waardoor we toch een pannetje hadden. Doordat ons picknickbankje een eindje weg stond van onze gasbarbeque kregen de cassowary’s de kans om aan ons eten te zitten voor wij ze konden wegjagen. Gelukkig was het maar een klein restje wat nog over was. Onze camping lag prachtig aan het strand. Het was volle maan waardoor we een prachtige reflectie van de maan in het water konden zien. Om 6:00 uur was het al donker en werd het koud. We zijn lekker in de auto gaan zitten waar het prima vertoeven was. Onze buren vroegen een paar keer of we nog een extra deken wilden hebben, want zoals we al merkten, was het koud. Dit hebben we maar aangenomen en kwam wel erg fijn uit.

Robert had niet zo lekker geslapen. De tent is namelijk zo klein dat hij zijn benen niet kan strekken wat hem nogal een claustrofobisch gevoel gaf. Bij gebrek aan een waterkoker probeerden we water te koken in een leeg en schoongespoeld blik. Helaas waren we op dat moment vergeten dat de gasbarbeque na 10 minuten uitging, dus het duurde en het duurde maar. Gelukkig bood een mede campinggast ons aan om water te koken, waardoor we zo toch nog lekkere warme koffie voor onderweg naar de Wallaman Falls hadden. Deze waterval ligt ten westen van Ingham, wat vanaf Etty Bay zo’n 200 km rijden was. Aangezien we de tijd hadden om dit in een dag heen en weer te rijden zijn we dit gaan doen. De eerste 150 km verliepen soepel, daarna draaiden we een weg op in een gebied waar de runderen vrij losliepen door het park. We passeerden een aantal groepen koeien, de meerderheid had er geen problemen mee, maar de stieren keken ons toch wel erg boos aan. We vervolgden de weg en reden zo een bergweggetje op, welke met smalle slingerende paden omhoog liep. Ik had nog nooit over een bergpad gereden, dus dit was meteen een mooie oefening! Om het nog een stapje moeilijker te maken, ging de weg in een onverharde weg over, waardoor we de diepe gaten in de weg moesten ontwijken. Gelukkig is dit allemaal goed gegaan en kwamen we iets na het middag uur bij de prachtige waterval (Wallaman Falls) aan. Het was zeker de moeite waard om daarnaartoe te rijden. Het spectaculaire aan deze waterval is dat het de hoogst vallende waterval van heel Australië is, namelijk wel 268 meter! Op de terugweg stak nog een kangaroe over de weg. Het gebied waar we nu in zitten, staat bekend om zijn suger cane (suikerriet) landbouw. Als we om ons heen keken, zagen we erg veel van deze velden. De oogst word vervoerd d.m.v. een treintje welke soms ook weleens de weg doorkruist. Aangezien het al laat werd, zijn we naar het Paronella Park gereden. We hadden gelezen dat de entree prijs in het park inclusief 1 nacht overnachting op de camping was en daar wilden we graag gebruik van maken. Om 18:00 uur stond ons tentje en hebben we weer eten gemaakt op de gasbarbeque. Je moet voor het poffen van aardappels wel wat geduld hebben, hebben we gemerkt, maar buiten dat werkt het ideaal. Na het eten kregen we de nachttour door het park. Een enthousiaste gids liet ons de verlichte watervallen en gebouwen in het park zien, erg mooi!

De volgende ochtend werden we allebei een beetje koud en gaar wakker. We hadden beiden niet erg lekker geslapen dus, maar konden wel een douche nemen om toch de dag warm te beginnen. In de loop van de ochtend kregen we onze dagtour door het park waarin het verhaal van het ontstaan van het park werd verteld: ‘Jose Paronella was geboren in Spanje. Zijn droom was om een eigen kasteel te hebben. Hij heeft vele jaren hard gewerkt en gespaard om deze droom waar te maken. Toen hij hier op deze plek vlakbij Mena Creek kwam, wist hij dat dit de plek moest zijn waar zijn droom gebouwd moest worden. Hij heeft dit park voor 80% zelf gebouwd! Erg knap aangezien het een groot oppervlak beslaat. Deze man is inmiddels overleden, maar de reden dat dit park weer is geopend (een aantal jaren na zijn dood) was om te laten zien dat iedereen zijn dromen kan waarmaken’. Na deze informatieve ochtend reden we naar de Atherton Tablelands. Onderweg langs een groep van 3 watervallen geweest. Ieder had zijn eigen schoonheid. Vervolgens hebben we een krater en de Dinner falls bezocht. De waterval was door zijn langgerekte verschijning erg mooi. Ook de krater was spectaculair. Een enorm gat van zo’n 50 meter diep waarin het water wel 80 meter diep was. We gooiden een steen naar beneden en het duurde erg lang voor we de knal hoorde. We hadden eigenlijk in Atherton willen overnachten, maar aangezien het nog redelijk vroeg was, reden we door naar Yungaburra. Hier wilden we vogelbekdieren (platypus) spotten in de creek. Rond de schemering laten deze beestjes zich zien. We liepen een mooie wandeling langs de rivier, op de terugweg zagen we 2 vogelbekdieren. We hadden verwacht dat ze best groot zouden zijn, maar ze waren hooguit 45 cm lang. Leuk om te zien hoe het diertje in het water zwemt en onderduikt. In Yungaburra konden we geen camping vinden, maar wel een mooi grasveld met een overdekte BBQ en picknick tafel en aan de overkant lagen openbare toiletten. Perfecte plek dus om te overnachten. De plastictasjes konden we gebruiken om onze ramen te blinderen. We waren niet de enige, toen het donker was kwam nog een camper, asociaal midden op het veld, erbij staan. We hadden de afgelopen nachten niet zo bijster goed geslapen, dus we wilden de auto weleens uitproberen. Niet super ideaal slapen op stoelen, maar we hebben het in ieder geval niet koud gehad.

We stonden alweer vroeg op want we gingen paardrijden! Hier keek ik al 2 maanden naar uit, dus ik kon niet wachten. Om 8:00 uur waren we bij de stallen waar we gingen rijden en een halfuur laten zaten we op onze paarden. Wat een heerlijk gevoel was het weer om op een paard te zitten. Het eerste stuk gingen we een heuvel op, wat vervolgd werd door een steiler stuk heuvel waar de paarden in een drafje naar boven gingen. Op de top hebben we de paarden aan een boom vastgemaakt zodat zij konden rusten en wij van het mooie uitzicht over de Atherton Tablelands konden genieten. Helaas was het wat bevolkt met een lichte miezer, maar toch was het nog steeds een mooi uitzicht. We klommen weer op ons paard en vervolgden ons pad langs de heuvel. We hadden erg geluk want Robert en ik waren de enigen die met deze halve dagtocht meegingen, waardoor we deden wat op ons rijniveau lag. Bij een Creek weer gestopt om onze paarden op adem te laten komen. Wij warmden ondertussen water op boven een vuurtje zodat we koffie met een koekje konden nuttigen. Dit voelde als het ultieme leven. We klommen weer ons paard op en gingen de volgende steile berg over. Prachtige omgeving om in te rijden, het was echt volop genieten. Het laatste stuk van onze rit reden we over een licht stijgend en dalend weggetje waar we bij het stijgende deel gingen draven of galopperen. Voor Robert was dat even wennen, sowieso was het weer lang geleden dat hij dit had gedaan en daarbij had zijn paard buiten het normale stap, draf en galop nog een gang, namelijk de telgang. Dit is erg lastig te berijden. Maar Robert heeft zich uitstekend gered. Mijn paard had er lekker het vaartje in en onze begeleider zei dat ik wel mocht proberen om even voorop te rijden, wat erg goed ging. Mijn paard, die bekend staat om zijn eigen willetje, luisterde voorbeeldig. We hebben een fantastische ochtend gehad! Na het rijden hebben we eerst de Curtain Fig Tree bezocht. Deze boom (Fig Tree) is op een bepaalde manier om een andere boom gegroeid dat het op een gordijndoek lijkt. Vervolgens reden door naar Lake Eachem. Dit meer is ontstaan uit een krater: vroeger was er veel vulkaanactiviteit in dit gebied. Toen we daar aankwamen, was de lucht helemaal betrokken en was de wind gaan waaien wat het koud maakt en ons weer deed denken aan Nederland. We wilden wel alles eruit halen wat erin zat dus zijn we de 3 km wandeling om het meer gaan doen. Rondom het meer lag regenwoud en af en toe konden we ook een glimp van de prachtige turquoise kleur van het water opvangen als de zon zich even liet zien. We hebben ook weer veel nieuwe soorten vogeltjes gezien en onze eindstand kwam dan ook op 7 nieuwe soorten te staan. Na dit meer reden we naar het volgende meer (Lake Tinaroo), dit is een stuwdam. We zijn hier een stuk omheen gaan rijden omdat zowel de energie, tijd en het weer het niet toelieten een wandeling te maken. Omdat het zo grauw weer was, moesten we eerder aan een meer in Schotland denken dan in Australië. Het slapen in de auto beviel ons meer dan het slapen in de tent, waardoor we ook nu weer in de auto wilden slapen. We wilden weer graag een wildkampeerplekje vinden, want dat was ons prima bevallen de vorige nacht. Het was echter wat lastiger om een geschikte plek te vinden, het begon ook al donker te worden dus we hadden onze auto maar op een parkeerplaats gezet. In de regen en de wind hadden we ons avondeten op de bbq klaargemaakt en deze snel opgegeten. We waren niet helemaal tevreden met onze plek, maar hoopten dat dit goed genoeg zou zijn voor 1 nacht slapen.

Om 6:15 uur werden we gewekt door een politie of gemeentebeambten o.i.d. dat we niet mochten slapen op het parkeerterrein. Dit deed ons goed opschrikken natuurlijk, maar gelukkig geen boete. Ach ja dan weten we dat ook weer. We konden gelukkig meteen wegrijden want we sliepen ten slotte in de auto. We reden direct door naar Mareeba Wetlands. Dit is een prachtig natuurgebied om vogels te spotten. We waren er al zo vroeg dat het park nog niet eens open was. Dan maar even ontbijten, want daar hadden we nog geen tijd voor gehad natuurlijk. In het park hebben we een wandeling van 1,5 uur gedaan en hebben we genoten van de rust en het vogelgeluid om ons heen. In het park liepen ook erg veel Emu’s, dus die hebben we ook weer gezien. De laatste bestemming van onze trip in omgeving Cairns was de Kuranda Skyrail. Dit is een kabelbaan van 7,5 km lang die over het regenwoud gaat. Prachtig uitzicht en omdat de ramen open waren, konden we de ‘jungle geluiden’ horen. Ook is er onderweg nog een hele mooie waterval te zien! De kabelbaan eindigt in het plaatsje Kuranda. Dit plaatsje is volledig ingericht voor de toeristen. Overal zijn wel souvenirwinkels te vinden. Wij hebben daar al weer wat moois gekocht. Ook bezochten we de ‘dot art’ kunstwinkels. Dit is kunst, gemaakt door de aboriginals, door middel van het gebruik van kleine puntjes wat een patroon vormt. Heel knap en wat een precisie werk is dit. Om half vier namen we de bus terug naar het begin van de skyrail en pakten onze spullen in. Dit was wel weer een uitdaging want er zijn alleen maar meer spullen bijgekomen voor in onze koffer. Onze tentspullenhebben we achte gelatenr in Cairns. Het was nogal een race tegen de klok want om half zes moest onze auto worden ingeleverd. Onze tassen deden we in een locker op het vliegveld en toen moesten we nog tanken en snel rijden naar ons huurautobedrijf. Om 1 minuut voor half zes parkeerden we de auto. Precies op tijd!! In Cairns onze restjes op gegeten en even genoten van het niks doen. In de loop van de avond hebben we een taxi genomen naar het vliegveld.

Aangezien we om 4:00 uur ons bed uit zouden moeten om op tijd voor onze vlucht te zijn, hadden we besloten op het vliegveld te slapen op een bankje. Helaas hadden we er niet over nagedacht dat dit vliegveld niet zo groot is als Schiphol en gaat dan dus ook tussen 1:00 tot 3:00 dicht! We moesten dus buiten verder slapen, gelukkig was het niet koud buiten, maar erg lekker sliep het niet. De vlucht was goed gegaan en nu zitten we in Darwin, het startpunt van onze roadtrip!!