Darwin - Broome

In Darwin zaten we in een hostel dichtbij het centrum.

Op 17 juli was Robert jarig, ook al zaten we in het hostel, toch heb ik voor een ontbijtje en koffie op bed gezorgd. Als cadeau leek het mij wel handig om hem een slangenidentificatieboekje te geven. Altijd leuk om te weten, maar hopelijk hebben we em niet echt nodig. Na een rustige ochtend naar de Wave Pool Lagoon in Darwin gegaan. Zoals de naam al zegt werden er golven opgewekt en daar kon je heerlijk op mee worden genomen en in spelen. Robert voelde zich eerder een jongen van 13 dan van 23! We waren beide nog aan het bijkomen van het slechte slapen in Cairns waardoor we ook nu weer in slaap waren gevallen. Zo ging de dag wel snel voorbij natuurlijk. Aangezien het Roberts verjaardag was wilden we weer uiteten. We zijn naar een Chinees restaurant geweest, alleen was het meer een afhaal dan echt een restaurant. We hebben wel prima gegeten, het was niet uitzonderlijk lekker ofiets. Nog niet echt geluk gehad met uiteten gaan dus. Voorlopig houden we het weer bij ons eigen gemaakte maaltje, wat toch steeds wel weer goed smaakt. Na het eten zijn we naar Mindil beach geweest waar elke donderdagavond een marktje is met muziek en kraampjes met eten en snuisterijen. De avond hebben we afgesloten met een lekker biertje in een irish pub.

Vrijdag hebben we onze auto opgehaald bij Wicked Campers. De auto ziet er prima uit en rijdt ook lekker. We hadden de auto even voor ons hostel laten staan om onze tassen te halen en de auto in te ruimen. Helaas was 3 min. de auto al onbeheerd achter laten te lang, want een parkeerwachter had net een bon geschreven dat we daar niet mochten parkeren. Wij legden aan hem uit dat de auto hier pas net een paar minuten stond en dat we onze spullen wilden inruimen. De parkeerwachter was alleen een beetje vaag, want nog steeds snappen we niet of we nou wel of niet de bon moeten betalen. Waarschijnlijk gaat de bon anders naar Wicked Campers, dus komt het erop neer dat we alsnog de boete van gelukkig maar $40 moeten betalen. Niet zo’n goed begin van onze reis… Vervolgens reden we naar een groot winkelcentrum waar we onze inkopen hebben gedaan. We hebben voor de komende 2 weken genoeg te eten bij ons in ieder geval! Het was al tegen half 3 voor we wegreden en we moesten nog 280km naar onze bestemming Jabiru in het Kakadu NP. Gelukkig gaat de zon hier later onder dan we gewend waren in Queensland, waardoor we net op tijd tijdens zonsondergang op de camping aankwamen. Na wat geklungel stond ook de tent op het dak er prachtig bij.

De volgende morgen (zaterdag) reden we naar Ubirr waar we bij Cahil’s Crossing een aantal Salt Water Crocs hebben gespot. Vervolgens reden we een stukje verder waar we hebben gewandeld langs Rock Art schilderingen. Prachtige kunstwerken op de rotsen gemaakt door de aboriginals. Elke schildering vertelde een verhaal; van het vangen van de grootste vis tot de leefregels leren aan de kinderen. Na een halve kilometer kwamen we bij een uitzichtspunt uit waar je 360 graden kon rondkijken over Kakadu NP. Het was echt schitterend!! Terwijl we daar stonden hebben we ook een Jabiru, zwarte ooievaar, op een rots gezien. Enorm grote vogels zijn het. Het was een erg mooi gebied, dus we deden nog maar een wandeling. Deze was maar 1,6km lang en liep deels langs de rivier, waar we ook weer een aantal krodillen hebben gezien. Een deel van dat gebied mocht niet betreden worden door mannen, dit had met een heilig gebied van de aboriginals te maken. De camping waar we overnachtten lag aan het water, waar ook 2 krokodillen inzitten. Deze hebben we niet gezien, maar het is wel gek om te weten dat er 20 meter naast je bed een krokodil zou kunnen liggen! De Salt Water Crocs zijn gevaarlijk, de Fresh Water Crocs niet. Echter kunnen de Salties ook in zoetwater voorkomen, waardoor veel van deze plekken nu de gevaarlijke krokodillen bevatten en er niet meer in mag worden gezwommen. De freshies hebben een veel spitsere bek dan de salties, waardoor ze makkelijk van elkaar zijn te onderscheiden. Daarnaast zijn ze veel kleiner dan de zoutwater krokodillen. Elke avond genoten we van de sterren, die zijn aan een onbewolkte hemel erg goed te zien. We hebben er zelfs geprobeerd foto’s van te maken. Probeer het zuiderkruis/Southern Cross en de schorpioen maar eens te vinden op onze foto’s!

Op zondag reden we naar Yellow Water, dit gebied ligt ook nog steeds in het Kakadu NP. We wilden daar graag een boottocht doen, maar degene die we op internet hadden gevonden konden we daar niet meer vinden. Uiteindelijk bleek dat we twee parken door elkaar hadden gehaald. Dan maar weer een kleine wandeling langs het water en ook weer van dit landschap genoten. Onderweg nog 2x gestopt om een korte wandeling te maken. Niet heel erg spectaculair, maar wel een mooi typisch Australisch landschap, welke bestaat uit boompjes, 3 meter hoge termieten heuvels en nu nog erg vlak. Op een van deze wandelingen nog een slang gezien, het was waarschijnlijk een green tree snake. Onze eindbestemming was bij Hayes Creek, wat niet meer in het NP ligt. De camping lag bij deze creek en hier konden we zelfs in zwemmen. Het was al wat later op de dag, dus we zijn alleen even gaan voetje baden in het verfrissende water. Ook hoorden we dat er een butterfly gap niet ver van de camping af lag. Echter, na 20 minuten lopen hadden we het nog steeds niet gevonden. Wat bleek nu, we waren er allang voorbij gelopen.

De volgende ochtend waren we nog even gaan kijken namelijk en toen waren er op een bepaald stuk erg veel vlinders te zien. Op maandag zijn we naar de Cutta Cutta Caves gereden. Dit ligt iets ten zuiden van het plaatsje Katherine. We hebben hier een tour gehad welke werd geleid door een enthousiaste gids. De grot bestond uit kalksteen (limestone) en door kristalisatie van het calciumcarbonaat zijn mooie ‘sculpturen’ ontstaan. Cutta betekent in de aboriginal taal sterren en als ze een woord 2x herhalen betekent dit ‘heel veel’, vandaar dat het veel sterren betekend. De aboriginals legden de link van de schitterende kristallen naar de sterren aan de hemel, vandaar de naam. Mooie leerzame toer was het. Onze camping lag vlak bij de Katherine Hot Springs, dus daar hebben we nog een uurtje doorgebracht in het lauw-warme water. Op de camping aan de praat geraakt met een man die al 3,5 jaar met zijn vrouw door Australie aan het reizen is, hij heeft ons dus nog een aantal tips kunnen geven. Kilometerstand tot nu toe is al 832.

De volgende ochtend (dinsdag) reden we naar het Nitmuluk NP, deze ligt 30km ten noorden van Katherine. Hier hebben we een wandeling gemaakt met een mooi uitzichtspunt uitkijkend over de gorge. Prachtig! Ook hingen er wel honderden vleermuizen in de bomen. ‘s middags hebben we een kano gehuurd en zijn we door diezelfde gorge gaan kanoen. Leuk om de gorge vanuit twee verschillende hoeken te hebben bekeken. Het kanoen was zeer ontspannend, de heenweg hadden we wel wat tegenwind, maar het ging redelijk vlot. Onderweg keken we onze ogen uit, zodat we een fresh water croc hadden gespot! Wel gek om zo dicht bij het water te zijn met al die crocs om je heen. Aan het eind van de eerste gorge hebben we onze kano op een strandje gelegd en zijn we naar de tweede gorge gelopen. Deze twee gorges worden namelijk door allemaal rotsblokken in tweeen verdeeld, waardoor je er niet doorheen kan varen. De tweede gorge zag er ook prachtig uit, maar we hadden helaas niet genoeg tijd om hierdoor heen te varen. Wel hebben we nog even in het water ‘gezwommen’ om af te koelen. De weg terug was helemaal ontspannend, we hoefden amper te peddelen, waardoor we heerlijk van de natuur hebben kunnen genieten, ook nu weer 2 Freshies gezien. De camping in Katherine was erg duur waardoor we doorreden richting Gregory NP. Daar hebben we op een gratis camping overnacht met nog zo’n 20 andere reizigers die een break wilden van het rijden. De zonsondergang was weer prachtig.

Elke ochtend staan we zo rond zonsopgang op wat nu nog in the Northern Territory (NT) om 7 uur is. ‘s Avonds liggen we steeds al vroeg in bed (20:30!), maar dat geeft niet want overdag doen we al genoeg. In het eerste deel van Gregory NP was niet veel te doen, dus daar zijn we rustig doorheen gereden. Wel nog even gezocht om een cache te zoeken. We hebben het al een paar keer hier in de NT geprobeerd, maar de gps van mijn mobiel is erg onnauwkeurig, waardoor het vooralsnog niet was gelukt. Gelukkig nu wel! Het kostte wel wat schrammen op onze benen van het hoge riet waar we doorheen moesten, maar dat gaf niet. Onderweg gestopt bij twee uitzichtspunten op de Victoria river en bij een hele grote Boab boom. Deze bomen hebben we vanaf het Gregory NP veel gezien. Op onze weg raasden veel Road trains voorbij. Dit zijn hele lange vrachtwagens met vaak wel 4 wagens achter zich aan. We zijn ook de grens van NT naar Western Australia (WA) overgegaan. Helaas wisten we niet dat we geen groenten of fruit de grens over mochten nemen. Daar gingen dus onze aardappels enz. We zijn Europa veels te veel gewend wat dat betreft. De klok is 90 minuten naar voren gezet, dus het is ook nog maar 6 uur tijdsverschil met NL. Dit betekent helaas wel dat de zon al om half 6 onder gaat. Onze eindebestemming voor vandaag was het prachtige meer Lake Argyle. Dit meer is echt gigantisch! Met de auto naar een aantal uitzichtspunten gereden en genoten van het uitzicht. We stonden op een camping aan het meer met een fantastisch uitzicht over de rotswanden en het meer. De camping had zelfs een zwembad. Wel met erg koud water, maar het was erg verfrissend. Ook al konden we de zonsondergang niet zozeer zien omdat dat achter de rotswanden gebeurden, wel konden we de weerspiegeling zien van de zon op de rotsen wat een mooi effect opleverde. Doordat de rotsen de warmte vasthouden, werd het ‘s nachts niet erg koud. Gelukkig wel koud genoeg om onze koelkast producten in de koelbox af te laten koelen door de deksel open te laten staan.

Op donderdag zijn we naar het Mirima NP gegaan, dit zijn ook wel de mini Bungle Bungles. De bungles bungles staan in het Purnulu NP, waar we helaas niet inkunnen met onze 2WD en de tours ernaartoe te duur waren. Gelukkig waren deze mini bungle bungles ook al prachtig. Het zijn mooie rotsformaties en het uitzicht toen we bovenop stonden was dan ook werkelijk fantastisch. We reden door naar Wyndham en onderweg weer gestopt bij een uitzichtspunt over een dichtbegroeide gorge, grotto genaamd. Wyndham was niet erg interessant, wel reden we naar het uitzichtspunt waar 5 rivieren bij elkaar komen. Ook hadden we gehoord dat er grote getijden verschillen zijn van het water, maar daar hebben we ons helaas niet verder in kunnen informeren. We overnachtten weer op een van de gratis campings langs de weg. We zijn nu al weer een week onderweg en wat gaat de tijd toch snel.

Op vrijdag moesten we heel veel rijden, wel 600km naar Geikie Gorge. Gelukkig ging dit wel goed, want we wisselden mekaar af. Wel werden we enorm gaar van het in de auto zitten natuurlijk. We kwamen langs het bewegwijzeringsbord naar ‘Wolfe Creek’ en voor degenen die deze horror film hebben gezien, kunnen zich wel voorstellen dat we daar even snel een fotootje van wilden maken.

De volgende ochtend stonden we al erg vroeg op want om 8:00 uur vertrok onze bootcruise door de Geikie Gorge. Gelukkig is de zon ook al vroeg op waardoor het wel meevalt, elke dag rond zonsopgang gaan dan ook onze ogen open want dan zijn we weer wakker voor een nieuwe dag. De cruise werd geleid door een aboriginal gids, wat de tour erg interessant maakte. Hij vertelde verhalen over de cultuur en gewoontes van de aboriginals in dit gebied. Helaas praatte hij wel erg snel en binnensmond waardoor we niet alles hebben verstaan. Aan het eind van de gorge thee gedronken en weer terug. Ook in dit water zijn weer veel Freshies te vinden, we hebben er in totaal wel 15 gezien! Na deze tour nog een ommetje in het park gewandeld en zijn we verder gereden naar Derby. Vlak voor dit plaatsje nog de Prison Boab Tree bekeken. Er zijn een aantal Prison Boab tree’s in deze omgeving. De bomen zijn namelijk hol van binnen en omdat ze zo groot en breed kunnen worden werden ze vroeger gebruikt om er gevangenen in te houden op de lange route naar Derby. Derby was eigenlijk niet echt de moeite waard om in te gaan dus we zijn al na 10 minuten weer omgekeerd en nog even bij een Art gallery geweest. De aboriginals in deze regio geloven in de Windjana, dat is een soort god. In de galerij werd deze god afgebeeld op verschillende kunstwerken. Erg mooi ook weer, de kinderen leren deze traditionele manier van schilderen al op vroege leeftijd. Vervolgens reden we alvast opweg naar Broome zodat we weer op een gratis camping kwamen te staan. Daar hebben we een mooi kampvuurtje gemaakt wat het wel erg gezellig maakte, bovendien jaagde het de vliegen weg. Zo zaten we lekker ontspannen totdat we naast ons geritsel hoorden, wat bleek, het waren koeien die voorbij kwamen lopen. Onderweg hebben we al veel koeien gezien, maar zo ‘s avonds in het donker schrik je toch even. Toen we in bed lagen hoorden we weer geritsel bij onze auto. Deze keer was het een kat die de laatste restjes van onze tonijn aan het opeten was!

Op zondag hoefden we nog maar 100km naar Broome waardoor we het wat rustiger aandeden. We reden rond half 9 weer weg, na driekwartier zei Robert opeens ‘he zijn we hier niet al geweest’, en jahoor we waren 60km de verkeerde kant opgereden! Zo rijden we toch nog 220km vandaag! Ach ja, kan gebeuren. De omgeving ziet er ook wel aardig hetzelfde uit nu. Broome is een hele gezellige stad, met volop souvenierwinkels en een hoop toeristen. Helaas was het zondag waardoor wel wat winkels dicht waren. In de middag zijn we naar Cable beach gegaan waar we heerlijk hebben gezwommen en geluierd. Om half 5 liepen we een stukje verder het strand op, want daar vandaan vertrekt onze kamelen tocht bij zonsondergang! Wat een gave dieren zijn het toch en we hadden een hele lieverd met de naam Loftie. Heerlijke dag dus zo!
De foto’s kan ik weer op de site plaatsen dus veel plezier met deze bekijken!
Liefs

UPDATE 29/7 via Ellen
Daniëlle heeft mij gevraagd om deze update toe te voegen.
Ze hadden dinsdag 29/7 internet in de bieb van Broome. Helaas lukte het hen niet om de foto's te uploaden.
Inmiddels zijn ze alweer een eind op weg naar het zuiden, naar Port Hedland.
Foto's volgen dus nog, weet alleen niet wanneer ze weer internet hebben.

UPDATE 31/7 via Ellen
Daniëlle heeft mij gevraagd om nog even toe te voegen dat ze nu 3000 km hebben gereden. Op dit moment verblijven ze in Tom Price.