Geweldige laatste dagen

Het vliegveld is een ideale plek om een blog te schrijven. Je moet dan toch even wachten, dus dan kun je je net zo goed nog even nuttig maken. Vandaar ook dat ik deze blog vanuit Sydney Airport schrijf.

Zondagochtend (24 augustus) was onze eerste stop in het plaatsje Bundaberg. Deze staat bekend om zijn rumbrouwerij. Allereerst kregen we een rondleiding door de brouwerij, welke werd geleid door 2 zeer enthousiaste gidsen. We weten nu dat de 3 grondstoffen van rum suikerriet, water en gist zijn. Aan het eind van de rondleiding mochten we 2 soorten rum proeven. De favoriet van ons allemaal was de chocoladerum! Daar hebben we dus maar een fles van gekocht. We hadden een heleboel te rijden, zo’n 500km. Vooral achterin zitten is wel een beetje saai, want je kan niet zo goed door de raampjes kijken, ook zitten de kussens hard. Daardoor was het voor sommigen (vooral Robert) nogal moeilijk om de ogen open te houden ☺. Ik heb ook voor de eerste keer in de camper gereden. Het was wel wennen, maar gelukkig was het links rijden niet nieuw meer, ook wende de breedte van de camper al snel en zit je lekker hoog wat het rijden makkelijker maakt. Onze camping was op een gratis camping langs de weg, vlakbij het plaatsje Gladstone.

We werden wakker tijdens de eerste zonnestralen van de maandag en met veel vogelgeluiden. We vertrokken rond een uur of 8 en onze eerste stop was bij het Dreamtime Aboriginal Centre vlak boven Rockhamptom. We kregen een rondleiding door het centrum, waarbij verteld werd over de geschiedenis van de aboriginals in dit gebied. Vervolgens kregen we een didgeridoo demonstratie. Erg fascinerend om te zien hoe onze gids met het gebruik van zijn stembanden en bepaalde manier van zijn lippen tuiten allemaal verschillende klanken kon maken. Na dit hebben we geleerd met een boomerang te gooien. Dit ging wel aardig, de truc is om vooral goed je pols te gebruiken om er de juiste slag aan te geven. Als laatste vertelde een Torres Strait Islander over haar geschiedenis en gewoonten. Erg interessant hoe ze van palmbladeren manden en figuurtjes maakten. Dit word nog steeds aan de kinderen geleerd, al vanaf hun 3e jaar. Na deze leerzame ochtend reden we weer verder. Het was een lange middag rijden, want ook nu moesten we weer zo’n 500km. Deze dag was mama nogal moe, dus zij heeft zitten dutten. Uiteindelijk kwamen we om kwart voor 6 op de camping aan in het Eungella NP. De camping keek uit op een prachtig dal. We hadden vanaf de camper dan ook een schitterend uitzicht. Het was een heldere, ietswat koude nacht, wat wel een mooie sterrenhemel opleverde. Robert en ik konden het zuiderkruis en de schorpioen aanwijzen aan papa/mama/Richard. Bovendien heeft iedereen wel een paar meteoren (vallende sterren) gezien.

Dinsdag morgen (26 augustus) stond Robert al om half 5 op om wat foto’s te maken van de zonsopgang met het uizicht. Ik kon vanuit het bovenraampje van de camper de ochtendglore zien. Nadat Robert de gopro had aangezet om elke 5 min een foto te maken is hij ook weer in bed gekropen. Om 7 uur stonden we op en zongen mama toe voor haar 51ste verjaardag. We verraste haar eerst met een (nep)bloemetje en vervolgens slopen we gauw naar buiten om ballonenen op te blazen. We riepen naar Mama dat ze even uit het raam moest kijken en ze zag ons staan met de ballonnen en een slinger met Happy Birthday. Zelfs de campingbaas vond dit de moeite waard om op facebook te zetten. We kleedden ons snel aan want we wilden graag de vogelbekdieren zien in een riviertje in het Eungella NP. In totaal hebben we zo’n 3 tot 5 vogelbekdieren gezien. Erg leuk om ze te zien zwemmen en duiken in het water. We ontbeten op de parkeerplaats in de camper.
Toen mooie wandeling van een uur door het regenwoud gemaakt en als tarzan aan een liaan gehangen. Na de wandeling zijn we bij een cafetje iets gaan eten en drinken. In de lonely planet stond over dit café: ‘it may or may not be open and you may or may not be welcomed’. Interessante tekst vonden we. Toen we binnen waren snapten we wel meteen wat ze bedoelden. De Duitse cafehoudster was nogal een eigenaardige vrouw. Ze noemde haar pauw, die op het kleine balkonnetje stond, ‘sweetie pie’, ‘my baby’ en ‘darling’. Ach ja altijd leuk om mee te maken. De koffie en apfelstrudel smaakten ons in ieder geval heerlijk. In de middag reden we richting Airlie Beach. Ook mama heeft nu een stuk in de camper gereden. Toen ik vroeg hoe ze het vond was het ‘doodeng’, maar ik denk dat dat wel meeviel, want ze reed hartstikke goed. ‘s avonds zijn we uiteten geweest bij een Tavern. Dit betekend dat je je eten en drinken zelf bij de bar besteld. Wel brachten ze onze hoofdgerechten die voor ieder uit iets van kip bestond. Erg lekker.

Woensdagochtend moesten we weer erg vroeg ons bed uit, want om 7 uur werden we met de bus opgehaald voor een dag snorkelen/duiken bij de Whitsunday Islands. Wat was het heerlijk weer: zon, strak blauwe lucht en een (soms iets te) verfrissend windje. De eerste stop was bij een baai waar we door middel van een klein bootje naar het strand werden gebracht. We liepen vanaf daar een heuvel over naar een prachtig uitzichtspunt. De zee lag er rustig bij en met de kleuren blauw-groen-turquoise leek het werkelijk op een plaatje van een anzichtskaart. In de baai hebben we allemaal even gesnorkeld en een rog gezien. Vervolgens gingen we weer terug naar de boot waar ons een lunch wachtte. Na de lunch gingen Richard, Robert en ik duiken en papa en mama snorkelen rond Hook Island. Erg mooi koraal en vissen. Leuk ook om de enthousiaste reacties van papa/mama/Richard te horen. Op de terugweg heeft Robert nog een glimp van dolfijnen en walvissen gezien. Toen we thuis waren een boterham met gebakken ei gegeten en een spelletje kaarten gespeeld.

Het einddoel van vandaag (28 augustus) is de plaatst waar Robert en ik 6 maanden hebben gewoond, namelijk Townsville. Heel gek en dubbel om deze kant op te rijden. Robert en ik wilden graag nog even wat kilometers maken met de camper, dus wij hebben samen het hele stuk van Airlie Beach naar Townsville gereden. Bij de Ross River dam zijn we gestopt en hebben daar de Rock Wallabies laten zien. Een aantal hadden zelfs een baby wallabie in hun buidel. Erg schattig, wij hadden dat nog niet eerder gezien. We hebben een stukje over de dam gewandeld en genoten van het uitzicht en de rust eromheen. Op de weg naar de camping vertelden Robert en ik over onze tijd in Townsville. De camping lag naast een vrij drukke weg, terwijl ik dacht dat we de camping hadden uitgekozen die aan het strand lag. Het bleek dat je bij die camping niet kon reserveren, we moesten de volgende ochtend maar bellen om een plek te bemachtigen.

Vrijdag stonden we om 4:30 op, en nee dit is geen typefout. We wilden namelijk de zonsopgang vanaf Castle hill zien met uitzicht over de stad. We zijn een aardig stuk omhoog gelopen op de heuvel om vanaf daar de dag te zien ontwaken. Wat een vertrouwd gezicht was het voor ons. Toen de zon goed op was zijn we naar beneden gelopen en hebben ontbeten op de parkeerplaats. Om kwart voor 9 hadden we de ferry naar Magnetic Island. Daar hebben we een wandeling van 2,5km gemaakt. Op dit pad zagen wij de vorige keer 2 koala’s en we hoopten ook dit aan hen te kunnen laten zien. Ongeveer halverwege zag Robert opeens in een boompje vlak naast het pad een Koala! Toen we stilstonden en goed keken zat er vlak boven nog een baby Koala!! Wow, dat hadden wij ook nog niet gezien. De moeder lag lekker te slapen, maar de baby had ons wel gezien en bleef ons met z’n grote ogen aankijken. Super schattig! De rest van de tijd bleven we maar omhoog kijken maar zagen we niks anders dan eucalyptus bomen zonder Koala’s. Na afloop van de wandeling pakten we de bus naar Horseshoe Bay. Daar hebben we een ijsje gegeten en 2 uur geluierd en gebruind op het strand. Fijn om nog de ‘Australische zon’ te voelen. Om 3 uur pakten we de boot weer terug naar Townsville. Het was gelukt om een plek op de camping te krijgen. De locatie was een stuk beter dan de dag ervoor, helaas waren de plekken wel erg klein. Als avondeten hadden Robert en ik gekozen voor ‘Aussie’ worstjes.

Zaterdag 30 augustus, onze laatste volledige dag in Townsville en Australie. In de ochtend hebben we de laaste souveniers gekocht in de stad. Toen reden we door naar ‘ons’ huis. Gek om weer in onze straat en vertrouwde omgeving te zijn. Allebei hadden we een koffer hier achtergelaten omdat we daar niet 6 weken lang mee wilden sjouwen. Een aantal van onze huisgenoten waren thuis dus die konden we nog even gedag zeggen. We vonden het allebei heel bizar om er weer even te zijn. Allebei hebben we nog even in de hangstoelen gezeten. Dit was de plek waar we altijd ontbeten en rustig konden wakker worden, nu was het gewoonweg nostalgie. Nadat we onze koffer hadden opgehaald zijn we naar de rivier en de botanische tuin gelopen. Hier hebben we de tientallen schildpadden en honderden vleermuizen laten zien. Vervolgens nog even de K-mart ingegaan, daar hebben we allemaal onze kledingkast een beetje bijgevuld. Deze winkel had het volgende effect op ons: it makes low prices irresistible. Dus voor niet veel dollars toch weer mooie dingen. Alleen moet dit wel allemaal weer mee naar huis, dus dat was nog wel een uitdaging. Rond 3 uur waren we weer in de stad, daar hebben we een typisch Australisch lekkernij gehaald, namelijk Pie. Jammie! Vervolgens liepen we naar het strand en hebben daar nog een uur op het strand gelegen. Robert en ik vonden het heel moeilijk om daar weg te moeten gaan, want dat is dan echt het einde van onze tijd in Townsville. Gelukkig kwam onze tante nog met een goed idee om wat zand mee te nemen van het strand om dit thuis in een potje te doen en zo toch nog een stukje Townsville te hebben. Dit hebben we ‘s avonds maar meteen gedaan toen we langs het strand naar het restaurant liepen. We hebben daar heerlijk gegeten en hebben de vakantie met z’n vijven en onze tijd in Australie erg gezellig afgesloten!


Veel liefs, we stappen nu op het vliegtuig van Sydney naar Abu Dhabi