Broome - Monkey Mia

Zoals jullie wel gemerkt hebben is het foto’s uploaden van de vorige blog niet gelukt. Het internet was of veels te langzaam of we konden niet zoveel mb’s verzenden. We verwachten de foto’s dus pas over een tijdje te kunnen plaatsen.

Na onze geweldige kamelentocht konden we alweer uitkijken naar het volgende, een 4WD tour over de Gibb River Road naar Windjana Gorge en Tunnel Creek. Aangezien wij een 2WD auto hebben konden wij deze bestemmingen niet bezoeken omdat de Gibb River Road een onverharde/dirt road weg is. Maandag om 7 uur werden we opgehaald en in totaal waren we met zo’n 20 mensen, aardig wat ouderen, maar gelukkig ook wat jongeren. In totaal zou er vandaag zo’n 850km gereden moeten worden! De 1e stop was bij het roadhouse waar we er 2 dagen daarvoor achter kwamen dat we de verkeerde kant opreden, we herkenden dit dus wel.. Hier hadden we morning tea met wat lekkers. De 2e stop was bij de Derby Prison Tree, ja dezelfde boom waar we ook al 3 dagen terug waren geweest. De 3e stop bij Windjana Gorge. In de auto opweg hiernaartoe had onze gids een aantal verhalen verteld over het ontstaan van Broome, de ontdekking van Australie door de Europeanen en de aboriginal cultuur, waar ook Windjana Gorge in voor kwam. In de gorge lagen veel Fresh Water Crocs waar we zelfs op 3 meter afstand van konden staan, best bizar. De gorge zoals we die nu zagen is van dezelfde structuur opgebouwd als het koraal van het great barrier reef. Waardoor over miljoenen jaren misschien ook wel door het Great Barrier Reef gelopen kan worden. Tunnel Creek was onze 4e bestemming. Het was eigenlijk een soort grot waar we doorheen konden lopen. Onze voeten werden wel nat van de Creek, aan het eind van de tunnel hebben we nog even een frisse/koude duik in het water genomen. Onze laatste bestemming was weer bij hetzelfde roadhouse als die ochtend, waar we avond hebben gegeten. Het was een erg leuke, goed verzorgde dagtrip.

De volgende dag hebben we de ochtend vermaakt met rondwandelen in Broome en naar de Dinasour Footprints. Helaas konden de echte voetafdrukken alleen met laag tij worden gezien en daar hadden we geen rekening mee gehouden. Verder was het wel prachtig mooi en deden de rotsen en de turquoise kleur van het water ons aan Griekenland denken. ‘s Middags zijn we nog een heel eind gaan rijden in de richting van Port Hedland.

We wisten dat we een hoop moesten rijden en dat we een druk programma voor de boeg hadden. Daarom zijn we vroeg opgestaan zodat we precies met zonsopgang konden vertrekken (woensdag). De ochtend bestond uit kilometers maken, na 550km en 6,5 uur later kwamen we in Karijini NP. Dit park bevat veel gorges en watervallen. We hebben inmiddels al erg veel gorges gezien, maar elke gorge heeft zo weer z’n eigen schoonheid. Zo is de entrée bij de gorges in het Karijini NP via boven, waardoor je er als het ware in kijkt. Een steil paadje leidde ons naar de bodem van Dales Gorge. Prachtige natuur, vooral de verschillende lagen in de rotsblokken zijn mooi om te zien. Aan het eind van de gorge was een stukje waar we konden zwemmen. Het water was ijskoud, maar we wilden er toch wel graag in. Toen we erin zaten was het nog steeds koud, maar als we dan onder de kleine waterval gingen staan voelde dat lekker warm aan. Eigenlijk hadden we dit NP niet in onze planning staan, omdat we extra geld daarvoor moesten betalen aan Wicked Campers. Toen we onze auto ophaalden in Darwin vertelden ze ons dat we dit bedrag wel moesten betalen, want ze geloofden niet dat we niet naar dit NP zouden gaan. Ach ja dan maar gedaan en dan halen we nu er maar het beste uit. Onze camping lag ook in het NP dus we hoefden niet veel meer te rijden.

De morgen erop hebben we ook nog in het NP een gorge bekeken. Helaas moesten we hier wel voor over een onverharde weg, maar goed we vonden anders de $150 die we extra hadden betaald wel erg weggegooid als we dit niet zouden doen. Bovendien was het een mooie route, en onderweg staken er zelfs een paar Emu’s over. Ook deze Joggre Falls Gorge was weer prachtig en met een steil pad naar beneden wat de wandelroute wel interessant maakte. ‘s Middags reden we via Tom Price alweer in de richting van Exmouth. De route die we namen was door mooie natuur. Enorm gevarieerd en het deed Robert zelfs een beetje aan Schotland denken.
Op vrijdag reden we door naar Exmouth. Ook nu gingen we weer vroeg op want als we op een camping in het Cape Range NP wilden staan moesten we er al op tijd zijn om een plekje te bemachtigen. Gelukkig was 9 uur ‘s ochtends nog op tijd genoeg waardoor we een mooi plekje vlakbij het strand voor 2 nachten op de camping hadden bemachtigd. Helaas moesten we weer even terug naar Exmouth rijden om wat boodschappen te doen. De middag hebben we besteed aan snorkelen in Turquoise Bay. Het water was wel een beetje koud zonder wetsuit aan, maar de roggen, zeesterren en gekleurde vissen die we ervoor terug kregen maakte dat wel goed. Het fijne aan deze baai was dat er een stroming was, waardoor je je zo met de stroming mee kon laten voeren en het je weinig inspanning koste. De zonsondergang hebben we vanaf het strand bewonderd. De kleuren van de zee blijven ons steeds maar verwonderen, van heel licht, tot turquoise tot diep blauw. We hebben al veel diverse landschappen gezien in de afgelopen 2 weken, het leuke aan dit gebied zijn de kleurige wilde bloemen wat een mooie dynamiek aan het landschap geeft.

De volgende morgen stond er een hoop wind waardoor het ons meer dan een halfuur koste om ons water voor de koffie te koken. Gelukkig hadden we geen haast dus gaf dit niet. We reden wat verder het park in naar Yardie Creek. Ook dit lijkt weer op een gorge met als ‘specialiteit’ dat deze direct uitmond in de zee. We hebben gewandeld langs deze creek en onderweg kwamen we nog een kleine varaan tegen. In de middag zijn we weer gaan snorkelen bij Turquoise Bay en ook bij Oyster Stacks. Het was net als de dag ervoor zowel koud als prachtig. Nadat we onze gehuurde vinnen hadden teruggebracht zijn we naar het Manula Wreck gegaan. Dit is een scheepswrak van meer dan 100 jaar oud. Over nog zo’n 100 jaar zal hij door erosie waarschijnlijk helemaal niet meer te zien zijn. Vervolgens naar het Lighthouse/vuurtoren. Deze lag zoals veel vuurtorens op een heuvel, waardoor we een mooi uitzicht hadden over Cape Range NP en de zee. We hebben zelfs nog 2 bultrugwaltvissen gezien!! Terwijl we daar stonden te kijken kwam Robert een oud ‘buitenspeelvriendje’ uit Delft tegen die hier met zijn ouders en zussen vakantie vierden. Wat is de wereld toch klein he. De dag hebben we afgesloten met een biertje bij zonsondergang op het strand.

Ook in de nacht van zaterdag op zondag woei het weer flink. Het was zo erg zelfs dat we beiden slecht hadden geslapen. Het weer is een beetje gek. ‘s Nachts en ‘s ochtends heel veel wind (storm), ‘s middags neemt de wind af en zo rond zonsondergang is het windstil. Best bizar hoe dat 3 dagen op rij op deze manier varieerde. We reden naar Coral Bay en hadden een mooie camping vlakbij het strand. We hebben ook dit rif weer even een blik gegund door onze duikbril. Helaas was hier wat minder vis om te zien. Maar toen we een wandeling langs het strand maakten zaten er wel een aantal roggen in het 1m diepe gedeelte van het strand. We zijn naar een cache gelopen en deze hebben we gelukkig ook gevonden. In ieder geval al weer 1 in West Australie.

Maandag hebben we een Manta Ray Tour gedaan. Naja het zou een Manta Ray tour moeten zijn. Er is namelijk wel een aardig hoge kans op het zien van deze reusachtige 2 tot 4 meter lange roggen, maar helaas hebben we deze niet gezien. Toch hebben we ons niet verveeld natuurlijk. We hebben namelijk 4 walvissen gezien, waarvan er 2 aan het springen waren in de lucht. Ook hebben we 3x gesnorkeld, we zagen schildpadden, mooie koraaltuinen, pijlstaartroggen en Robert zag nog een reefshark. Jammer dat we geen Manta Ray hebben gezien, maar al met al was het een hele relaxte dag. Toen we zelfs nog vanaf de boot een zeekoe hadden gezien was het helemaal top. Om half 4 waren we weer terug bij de camping en zijn we nog een stukje verder gaan rijden. We passeerden ook de 23,5 graden steenbokskeerkring. Wel grappig want net na deze grens kwamen we opeens geiten tegen, die zijn we hierboven niet tegengekomen namelijk.

De volgende dag moesten we weer een flink stuk rijden naar monkey mia. Onderweg zijn we gestopt bij blow holes, dit zijn gaten in het lijmsteen en als het zeewater daar met een redelijke snelheid inkomt word het water omhoog gestuwt, soms wel tot 5 meter hoog. Vervolgens reden we naar Carnavon waar we de Satelliet hebben bekeken waarmee het eerste contact is gelegd met de eerste astronauten op de maan. We moesten nog 350km naar Monkey Mia, eigenlijk is dit niet een plaats maar een groot resort. Het dichtsbijzijnde plaatsje is Denham. Hier zijn we naartoe gereden en hebben wat boodschappen gedaan. Onze camping hebben we daar ook meteen betaald. De camping lag namelijk langs Shark Bay en heeft maar een beperkt aantal plaatsen zonder enige faciliteiten. We hadden geluk want deze camping (Eagle Bluff) lag bij een prachtig uitzichtspunt. Het is het mooiste overnachtingsplekje wat we tot nu toe hebben gehad. We stonden er als enige en hadden een hele mooie zonsondergang en vanaf onze plek konden we de dolfijnen zien.

In totaal hebben we inmiddels al 5500km gereden!